به نام خدای شهیدان

حاج قاسم میگفت:دلم می‌خواهد همه عمرم را بدهم، فقط یک بار دیگر صدای احمد را بشنوم.وقتی احمد در جمع ما بود، تداعی همه زندگی‌مان را می‌کرد؛ هر چیزی که در زندگی به آن خوش بودیم. چهره باکری را در احمد می‌دیدیم، خرازی را در احمد می‌دیدیم. زین‌الدین را در احمد می‌دیدیم. همت را در احمد می‌دیدیم. خیلی از شهدا را ما در احمد خلاصه می‌دیدیم. شما وقتی یک کسی یادگار همه یادگاری‌هایت است، یادگار همه دلبستگی‌هایت است، یادگار همه بهترین دوران عمرت است، این را از دست می‌دهی، این یک از دست دادن معمولی نیست. احمد با رفتن خودش، همه ما را آتش زد.

حاج احمد کاظمی نماد یک شهید زنده بود"میگفتند: وقتی کسی می‌آید پیش شما و شما را ملاقات می‌کند و می‌رود احساس کند که یک شهید را ملاقات کرده است"وقتی این کلیدواژه مهم در ذهن ما ها نقش ببندد و همه ی کارهایمان را با این کلیدواژه هم خوانی کنیم"تازه زندگی ما مثل شهدا میشود.تازه داریم همانند شهدا زندگی می کنیم.این نصیحت و وصیت حاج احمد را اگر جامع عمل بپوشانیم جای خالی خیلی از شهدا پٌر میشود.

معبرجوان عاشورایی